Arama sonuçlarınız

Resmini çizebilir miydim, Yalnızlığın. Soğuk buz tutmuş gölü Kaybolmuş mavilikleri Bulutların griye dönmüş Dağınıklılığı Kuruyup kalmış ağacın Üşümüşlüğü Ve görünmese de Ulu ormanın akseden Koyu yeşil gölgeleri Kadar sessiz , soğuk Olur muydu, Yalnızlık Tuvale akan Tüm renklerimde… …. …...

Terk edilmiş bir sokaktayım, Bütün bütün duvarlar bana dargın, Dargın bana bütün yollar, Seni sevdiğim için, Ardından ağladığım için... Oysa.. yıldızlı gecelerde gözlerini gölgeleyen bendim, Şafağın ışıklarını birer birer ben söndürdüm, Bulutları ben iteledim dağ başlarına...

Bu kadar zayıf mıydı bedenim ? Sensizliğe dayanamadım.. Yüregimde saklıydı gözlerin, Sensiz ben yapamadım.. Damla damla akan yagmurlar altında, Her damlada seni anıyorum.. Seni buldugum sokaklarda, Şimdi kendimi arıyorum.. Umudumun tükendigi yerde, Yıgılıp kalıyorum.. Yarının...

Hiçbir şeye yetemediğin anlar vardır… Yaşadığın her şeyin sabun köpüğü olduğunu anladığın, baloncuklar teker teker patlarken, her şeyi kaybettiğini farkında olup da hiçbir şey yapamadığın… Binlerce cevapsız soru içinde, hayata cevapsız kaldığın ve kimseyle konuşmak istemeyip kendine çağrılarını...

Seni Seviyordum Sana uzak kentlerden birinde zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı aksam güneşi... Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi İnsan hergün anımsarmı aynı gözleri Seni Seviyordum ve senin haberin yoktu Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına...

sende sağol canik

sende sağol

Bu gece soğuktan; ellerim titredi, Bedenim buz tuttu , kendimi soyutlarcasına hayattan..... Balkona attım bedenimi , sahte gülüşlerimi Verdim rüzgara.........içten kalmamıştı ki içimde boşluk fırtınaları koptu..... Gözümden süzülüverdi damla damla göz yaşlarım... Duygularımı kaybettiğimi...

[size=12pt][font=Verdana]Bu Şehir Ağlıyordu Gözlerinde Bu şehir ağlıyordu gözlerinde.Bir martının bembeyaz kanatlarına tutunmuşDeniz mavisi umutlarım.Yürüdüğüm her karanlık sokaktaSevmek kırıntısı yitik aşk hikayeleri.Sinema afişlerinde sarı saçlı bir kız.Vapurların ardında bıraktığı...

Yorgunum... ”Her şeye rağmen bitirdim seni beynimde, söküp attım yüreğimden, vazgeçtim senden” dememe rağmen her fırsatta karşıma çıkıp beni sarsmandan yorgun düşüyorum.... Beni bitiren “yokluğundaki sen” mi, “varlığındaki yoksunluğum” mu?... Seçemiyorum. Dün gece bir kabusa boğuldum yine...

seninle biten sensizliğim!!! Ne çabuk geçti yıllar; ne güzeldi geçirdiğimiz o güzel günler. Hiç bitmeyecek zannettiğim yıllar ve gidişin. Senden çok şey kaldı bana, en önemlisi sevgin sonra derin bakışların ve teninin kokusu...... Sen bir rüyaydın benim için , gerçekleşmeyecek bir...

Yine kesildi sesim soluğum Kelimelerimi çaldı bu gidiş.. Ağzımı ayrılık açmıyor! Tek bir sözüm kalmadı söylecek... Duyduklarım ise, Artık kulağa hoş gelmiyor... Bana sorduğun hiçbir sorunun, Cevabı yok bundan böyle. Sıkıldım, Bildiğin soruları cevaplamaktan... Yoruldum, Çıkışı...

Güldü ve şöyle dedi: - bir sey soylemek zorunda miyim? Güldüm ve şöyle dedim: - evet. Baktı ve şöyle dedi: - ama böyle o kadar güzel ki. Baktım ve şöyle dedim: - evet bence de... cok fazla güzel, bu hic dogal degil. Başını eğdi ve şöyle dedi: - hep böyle kalsak. Basımı eğdim ve şöyle dedim: -...

Ben,anlamsız kavgalarla.. Ben,yarınsız sevdalarla .. Ben,anlatılan masallarla yitirdim inancımı.. Kuralsız insanların sahte cennetlerinde,yanlışı doğrudan, karayı beyazdan,adamı adamdan,insanı insandan ayırmakla geçti gençliğim.. Ben,kan gövdeyi götürürken.. Ben,can bedenden ayrılırken...

Gecenin ıssızlığında kızıl saçlarını dağıtarak geliyordun, sisli karanlık sokağın ortasından. Elinde bir gelincik; ateş renginde, bense neredeyim bilemiyorum. Gözlerin yorulmuş ağlamaktan, zihninse bulanık besbelli. Yürümeyi yeni öğrenmiş bebekler gibi yalpalıyorsun düz yolda. O yol hiç...

BANA TAŞ KALPLİ DİYORLAR Bana taş kalpli diyorsun, ama geçen zamanda nasıl katılaştığımı görüyorsun. Kalbimin sadece bir yanına bakıyorsun. Seni sevemediğim için beni buzdan heykel sanıyorsun. Belki de haklısın, bir yanımda taş gibi, dağ gibi hala ayakta, dimdik durabilmenin verdiği gurur...

Kırılgan Bir Çocuğum Ben Yüreğim Cam Kırığı Bütün Duygulardan Önce Öğrendim Ayrılığı Saldırgan Diyorlar Bana Oysa Kırılganım Ben Gözyaşlarım Mücevher Saklıyorum Herkesten Ürküyorlar Gözümdeki Ateşten Ürküyorlar Dilimdeki Zehirden Ürküyorlar O Dur Durak Bilmeyen Gözükara Cesaretimden...

Susun...susun lutfen susun..konusmayin.. Duymak istemiyorum hiçbirsey, gormekde istemiyorum, bakmak dokunmak aglamak konusmak..istemiyorum... Kosmak istiyorum delicesine..Arkama bakmadan kosmak... Ruzgari hissetmek istiyorum saçlarimda. Aciyi kalbimde... Sensizligi ise tum bedenimde...

Hayatın hiç acıması yok bazı yaralara karşı, kapanmasına asla izin vermiyor onların... Sen ne kadar çabalarsan çabala, sana izin verdiği kadar güçlü olabiliyorsun yaşamın ve onun izin verdiği kadarı diniyor acılarının... Ayrıldık... Çok acıydı... Bir daha asla unutmayacağım ve iyileşmeyecek...

Ne kadar da çokmuşsun sen hayatımda.. Sokakta gözlerim kıvırcık saçlar görüyor, sen sandığım yabancılara koşuyorum. Kocaman gözler görüyorum, ama içinde, sen, ben olmayan. Yaklaşmaya korkuyorum kalabalıkların içine. Sen sanıyorum bu yabancı kalabalıkların birçoğunu. Kalabalıklar ama ben bu...